Voor zowel Europa als Suriname kan ik zeggen dat we leven in een redelijk welvarend land. Het grootste deel van de bevolking heeft een dak boven zijn hoofd (koop of huur) en kan erop rekenen dat hij of zij de noodzakelijkste basisbehoeften zoals water, medische zorg, licht en warmte, kleding krijgt aangereikt. Zelfs voor de aller armsten wordt er gezorgd. De mensen zijn verwend en gewend geraakt aan een bepaalde luxe en gemak.
Plotseling ontstaat er in Engeland een Brexit crisis met alle gevolgen van dien. Ook hier in Suriname ontstaat er wat beroering, alles wordt duurder vanwege de devaluatie van de SRD. Met het gevolg dat we gedwongen zijn een pas op de plaats te maken of een stapje terug te doen, in elk geval a change has to come.
Vele mensen weten niet met deze gedwongen veranderingen om te gaan. Ze protesteren omdat ze aan een bepaald luxe nivo zijn gewend geraakt en op die voet willen blijven doorgaan. Dat is menselijk, niemand doet graag een stapje terug. Opvallend is dat in zulke situaties iedereen aan zijn eigen behoeften denkt en de zaak vanuit zijn eigen situatie bekijkt en loopt te schelden. Ze weigeren mee te werken aan een mogelijke oplossing die op langer termijn ons allen ten goede komt, omdat elke oplossing zou betekenen dat ze een stapje terug zouden moeten doen en hun steentje zouden moeten bijdragen om de economie weer gezond te maken.
Alles wat de klok de laatste tijd in Engeland slaat, is de Brexit crisis en in Suriname de prijstoename. De mensen kunnen over niets anders meer praten.

Zo was het ook met mijn visite.
Ik kreeg een paar vrienden op bezoek en ja hoor ook die kozen als gespreksonderwerp de economische crisis en de prijstoename. Het gesprek ging erover hoe moeilijk ze het hadden in het leven en hoeveel geld ze moeten inleveren en bezuinigen.
Ik liet ze lekker klagen en dacht: “Ik ga een lekker kopje thee voor ze zetten, dat doet een mens altijd goed in elke situatie. Ik koos een thee met een lekker geurend aroma. Toen ik de thee binnenbracht, waren er op het dienblad een grote pot thee en een verzameling aan bekers. Er waren mooie nieuwe porseleinen bekers, wat oude en enkele plastic bekers. Mijn gasten namen elk een van de mooie porseleinen bekers en ze keurden de rest van de bekers geen blik waardig.
Hoewel het begrijpelijk is dat ieder het beste voor zichzelf kiest, is het echter net daardoor dat al deze problemen en stress zijn ontstaan.
De beker op zich, kan niets veranderen of verbeteren aan de kwaliteit van de thee. De buitenkant van de beker, ziet er alleen maar wat chiquer uit en het verbergt slechts, wat we eigenlijk allemaal drinken namelijk, een lekker geurende thee.
Wat de gasten eigenlijk verwachtten is thee en toch kozen ze bewust voor de beste beker en observeerden ze tijdens het drinken de beker van de ander. Het was alsof ze zaten te bekijken of de ander een mooiere beker van ‘t blad had gepakt.
Beste mensen u kunt het leven associëren met de thee. Je baan, geld en je maatschappelijke positie zijn de beker. Het zijn bijzaken waarin het leven vervat zit. De beker verandert in wezen niets aan de kwaliteit van het leven dat we leiden. Soms vergeten we zelfs te genieten van de thee door te veel aandacht te schenken aan het uiterlijk van de beker. De bedoeling is juist om van de thee te genieten. De gelukkigste mensen hebben niet het beste van alles maar zij maken wel van alles het beste. Waarom zouden we dan niet eenvoudig leven, vriendelijk spreken en barmhartig zijn. Vergeet niet dat de kern van je ziel is…. wie je bent en niet…. wat je hebt.

“Een plek hebben om naar toe te gaan betekent huis. Iemand hebben om naar terug te gaan, betekent familie. Beiden hebben is een zegening.”

Josta Vaseur

Jezus is het Licht

Zoals elk jaar barst Suriname uit zijn voegen van de kerstevenementen. Ook nu was het weer raak. Een man zat helemaal achteraan op een bank. Hij keek naar het prachtige kerstconcert dat zich voltrok op het podium voor. Juist op dat moment werd het Ave maria gezongen. Terwijl hij luisterde, mompelde hij: ‘hee dit is niet het geijkte arrangement van het Ave Maria, dit is een ander arrangement en ik vind het prachtig. Hij sloot zijn ogen en zat echt te genieten.
Lied: Ave maria
Plots kwam er een kleine jongen aangelopen die ging op de bank naast hem zitten. De kleine jongen keek een poosje naar de man die met gesloten ogen zat te genieten. Toen de zang voorbij was, zei hij met een grijns:
K- Ik weet waarom u hier zit meneer.’
De man keek hem aan en zei ‘
M- Ja natuurlijk ben ik net als jij hier om te genieten van het kerstconcert.
K- nee dat bedoel ik niet, ik bedoel waarom u er voor hebt
gekozen om juist op deze plek te zitten.
M- o ja waarom dan?
K- omdat hier meer verlicht is door die lantaarn paal. Weet u ik
hou ook niet van donker en daarom ben ik op deze bank
komen zitten. Al die andere banken zijn in het donker want
daar is geen lantaarn paal.
De man zweeg een poosje en zei plots “
M- Ja vertoeven in het licht vind ik ook heel fijn, daarom ben ik
zo blij dat God het licht heeft gemaakt?
De jongen lachte en zei:”
K- Ach welnee dat heeft God niet gedaan, dat hebben de
mannen van EBS gedaan.
M- Ik bedoel niet dat licht zei de man.
K- Welk licht bedoelt u dan, ik ken geen ander licht.
M- Ik bedoel het licht dat God heeft gemaakt. Heel in het
begin was er alleen duisternis op aarde en God liet toen licht
schijnen in de duisternis. En later opde vierde
scheppingsdag, maakte hij zelfs zon, maan en sterren.
K- Ja op de zondagschool heeft de juf dat vaak verteld, hoewel
ik dat nooit heb begrepen. Ik weet alleen dat EBS licht
maakt en dat licht kan ik zien, daarom is het niet donker
in het land.
M- Ach jongen er zijn 2 soorten duisternis. De duisternis die je
kan zien wordt werkelijk verholpen door EBS maar er is ook
een andere duisternis.
K- Welke dan en wie haalt die duisternis weg?
M- Met die andere duisternis wordt bedoeld de slechte dingen
die mensen doen. Doordat de mensen zoveel zondigden
kwamen ze terecht in duisternis.
K- Ja dat weet ik, want als ik slechte dingen doe, zegt mijn
moeder altijd Henkie ga weg uit dat duister, ga weer
wandelen op dat verlichte pad. Maar mijn moeder zegt ook
dat God zijn zoon Jezus naar de aarde had gezonden om
ons te helpen? Mijn moeder zegt dat hij als een baby in
een stal is geboren in Bethlehem. Ze zegt dat hij kwam om
ons te redden.
M- Ja jongen Jezus kwam om ons te redden. Zonder hem zou
de mens nooit bevrijd zijn geweest van al die zonden.
K- Ik denk dat Jezus nog niet al die zonden heeft weggehaald
want af en toe doe ik nog steeds slechte dingen (zegt dit
fluisterend)
M- maak je daar maar geen zorgen om jongen, want God heeft
je moeder als oppas aangewezen om je uit het duister te
halen iedere keer weer als je in de verleiding komt om
slechte dingen te doen.
K- O daarom schreeuwt mijn moeder steeds Henkie kom uit dat
duister vandaan. Dat doet ze dus in opdracht van Jezus.
Dus is Jezus continu bezig om mij te redden van zonde.
M- Niet alleen jou jongen There is no salvation in any name
but the name of Jezus Christ.
Lied: His name will shine of Vredeslied
M- De mensen leefden vroeger slecht met elkaar. Er was veel
hebzucht, egoïsme en haat. Nee de wereld zag er echt niet
mooi uit. Jezus wilde ons helpen om daarvan af te komen.
Door zijn redding konden we weer in het licht leven en nog
steeds helpt hij ons elke dag weer om in ’t licht te leven.
K- O daarom zegt mijn moeder vaak dat Jezus het licht is van
de wereld.
M- Ja jongen en het is de bedoeling dat wij mensen zijn
voorbeeld volgen en zo licht helpen brengen in de duistere
wereld.
K- nou dan is alles toch in orde. Jezus heeft ons gered door
licht te brengen en nu leven we in ‘t licht.
M- Ach jongen hoewel Jezus het licht heeft gebracht, is er
jammer genoeg nog steeds duisternis op aarde.
K- Nu nog steeds! Wat bedoelt u?
M- Ik bedoel dat er nog steeds veel kwaad is op aarde er zijn
nog steeds mensen die moorden, stelen, liegen, hebzucht
egoïsme.
K- Ja u heeft gelijk, ik zie het steeds op het journaal. Ook ons
eigen land staat steeds in het nieuws vanwege dit soort
slechte dingen.
K- Ja jongen ook ons eigen mooie land is aan ’t verzuipen door
het gedrag van de mensen
K- Kan God dan Jezus niet sturen om ons land weer te redden?
M- Ach jongen dat doet God continu, ons mensen helpen,
Jezus is altijd om ons heen en soms heeft Jezus het heel
moeilijk want de mensen willen niet altijd geholpen worden.
De mensen zijn zo gauw geneigd om Jezus te vergeten
en wat hij allemaal voor ons heeft gedaan.
K- O maar maakt u zich daar maar geen zorgen over. De
mensen krijgen elk jaar weer een reminder van God tegen
kerst. Dan herinneren ze zich weer dat Jezus was geboren
en waarom er kerst is.
Lied: Daarom is het kerst.
K- Dan herinneren we elkaar om goed met elkaar te leven, dan
is iedereen lief voor elkaar en geven en delen we. Dan zijn
de mensen blij en vieren ze feest met lekker eten cadeaus
en vooral een kerstboom vol lichtjes. O meneer vooral die
lichtjes vind ik zo mooi.
M- Weet jij waarom de mensen elk jaar weer lichtjes zetten in
de kerstboom?
K- Ja natuurlijk, want dat staat zo gezellig.
M- Neen jongen het licht dient niet alleen voor de gezelligheid.
K- O waarvoor dan nog meer?
M- Kijk daarnet zei je dat je opzettelijk op deze bank bent
komen zitten omdat daar licht scheen. Niemand wil in de
duisternis leven. Bij licht voelt ieder mens zich altijd
prettig. Elk mens heeft van nature een hart vol licht.
K- wat bedoelt u, schijnen er ook kerstlichtjes in ons hart?
M- Geen echt licht jongen, ik bedoel dat ze mooie dingen doen,
Lief zijn voor elkaar, elkaar helpen, delen met elkaar, elkaar
geen pijn doen.
K- dus elk mens wordt geboren met een goed hart?
M- Ja jongen. Kijk maar naar de lichtjes van de kerstboom zo
ziet elk hart er oorspronkelijk ook uit, vol licht. Jammer
genoeg gooien de mensen soms dekens over hun hart.
Wat denk je dat er gebeurt als er een deken over de
lichtjes wordt gegooid?
K- O dan wordt alles donker meneer dan kan het licht niet
meer naar buiten schijnen.
M – Juist en dat gebeurt steeds meer met het hart van de
mensen. Over dat hart vol licht, worden steeds meer
dekens gegooid.
K- Echte dekens meneer?
M – Nee jongen de dekens zijn egoïsme, hebzucht, haat, stelen
en hoe meer van deze dekens over het hart worden
gegooid, hoe donkerder het hart wordt.
K- O daarom lopen er zoveel slechte en ontevreden mensen
rond, ze hebben geen of weinig licht meer in hun hart.
M – ja jongen dat kan je zien aan hun wangedrag, een mens
die rondloopt met een deken van egoïsme over zijn hart,
denkt alleen aan zichzelf en degene met een deken van
hebzucht is nooit tevreden en wil steeds meer.
K- O en degene wiens hart is bedekt met de deken van stelen,
zal altijd van anderen stelen. O jee ik heb vaak gestolen dan
heb ik een deken van stelen over mijn hart.
M- En degene met de deken van mishandelen zal altijd anderen
pijn doen.
K- meneer maar soms heeft iemand niet 1 deken op zijn har
maar 2 of 3 of zelfs 4 dekens. Dan is het heeeeeeeel
donker in zijn hart.
M- Ja kind deze mens ziet dan helemaal geen licht meer, hij
loopt altijd in duisternis.
K- zelfs met kerstmis meneer?
M- Zelfs met kerstmis kind
K- O jee, wat erg, hoe krijgen de mensen de dekens weg
van hun hart meneer zodat ze nooit meer zullen stelen,
moorden, liegen? Hoe kunnen ze weer licht in hun hart
brengen?
M- Dat kunnen ze alleen maar doen door steeds goede keuzes
te maken. Ze moeten goed gaan nadenken, din moes tekie
boen prakserie
Lied Njoen libie
En dat moet bij de ouders beginnen. Die kunnen hun
kinderen het goede voorbeeld geven en op ze passen zoals
jouw moeder op je past. En die kinderen geven het weer
door aan hun kinderen en die weer aan hun kinderen.
K- Ja dat is oplossing meneer, wij mensen moeten er voor
zorgen dat het licht in onze harten nooit bedekt zal worden
met donkere dekens. Dan zullen alle harten op de hele
wereld vol licht zijn. Dan zal de hele wereld vol goede
mensen zijn! Ik zie het al voor me nooit meer oorlog, haat
of zelfzucht, nooit meer corruptie of moord. Wat een
prachtige wereld zal het zijn!
M- Zo is het mijn kind en ik denk dat we dicht bij huis kunnen
beginnen. Begin gewoon bij jezelf. Zorg er voor dat er nooit
een deken van haat, hebzucht, egoïsme en stelen over je
hart komt, dan zal je altijd in het licht wandelen.

zang: Ik wandel in het licht met Jezus,
het donkere dal ligt achter mij,
en ‘k weet mij in zijn trouw geborgen.
Welk een liefdevolle vriend is hij?

Ik wandel in het licht met Jezus,
Geen duistre wolk bedekt de zon,
en ‘k kan niet anders dan hem prijzen,
die de zonde in mij over won.

Ik wandel in het licht met Jezus,
en ik luister naar zijn diebre stem,
en niets kan mij van Jezus scheiden,
sinds ik wandel in het licht met Hem!

En het mooie is jongen dat anderen je dan zullen nadoen.
Net een kleine inktvlek die steeds groter wordt totdat er
over de hele wereld alleen maar licht straalt.
K- O dus daarom zetten de mensen elk jaar weer de kerstboom
vol lichtjes
M – ja jongen de kerstlichtjes zijn symbolisch. Ze moeten ons
er aan herinneren om in het licht te leven.
K – Maar meneer, stel dat we nu op dit moment al wat donkere
dekens op ons hart hebben, hoe raken we die dan kwijt?
M- gewoon oppakken en weggooien kind, je pakt het letterlijk
en figuurlijk uit je hart en gooit het zo ver mogelijk
weg. Kijk zo……..
Dan zal het vredeslicht in alle harten blijven schijnen, niet
alleen met kerst maar ook na kerst, het hele jaar door.
Lied: Het vredeslied.

In het kerstverhaal staat dat de herders niet schrokken van de duisternis maar wel van hewas even wennen. Ook voor ons mensen. De wereld zit vol duistere praktijken die het licht niet kunnen verdragen. Als Jezus, die het licht van de wereld is, erop schijnt, schrikken we en lopen we weg. Net zoals Adam en Eva zich na hun zonden verstopten in de bosjes. Maar beste mensen we hoeven niet te schrikken van het licht en ervoor weg te lopen, we kunnen ons ook overgeven aan het licht. Het licht moet gebracht worden in de duisternis en u en ik mogen de lichtdragers zijn. Dat is toch een fijne gedachte? Omdat God weet dat de mens zwak is en het daarom vaak niet alleen redt om lichtdrager te zijn, heeft hij ons de 10 geboden gegeven als leidraad. Deze 10 geboden moeten ons helpen om goed met elkaar te leven niet alleen in Suriname maar over de hele wereld. Dat is de wil van God. That’s what God wants.

Lied That’s what God wants.

Josta Vaseur

Songs:
Ave Maria
His name will shine
Daarom is het kerst
Njoen libie
Het vredeslied
That’s what God wants.

Ik zat wat over het water uit te kijken. De golven rolden af en aan. Ze kwamen steeds verder het strand op. Opvallend was dat ze nooit met lege handen op het strand aankwamen. Iedere keer als een golf het strand bereikte, smeet hij wat rommel neer. Tussen die rommel zat ook veel drijfhout. Zo worden die stukjes hout genoemd die door de zee worden aangespoeld. Plotseling waren mijn ogen niet meer gericht op het water maar op al dat aangespoelde hout. Ik zat me af te vragen waar al die stukjes hout vandaan kwamen. Misschien van bomen, kapotgeslagen boten of afvalhout die mensen in het water hadden gedumpt? Echter veel interessanter was het om te zien hoe mensen op al dat aangespoelde hout reageerden. Enkelen zagen dat wrakhout niet eens liggen, ze waren te druk bezig met hun mobiel. Anderen zagen het wel, maar stapten er onverschillig overheen of schoven het met hun voet aan de kant. Een enkeling toonde wel interesse, raapte het stukje hout op, bekeek het aan alle kanten en gooide het daarna weer in zee of aan de kant. Echt interesse voor al dat aangespoelde hout hadden de mensen niet. Ze zagen het als afval waar je niets aan hebt. Toen zag ik plots een vrouw twee stukjes hout oppakken en meenemen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik liep op haar af en zei: ”Dat zijn 2 mooie stukken hout he`, waarop ze antwoordde: ”Ja er liggen er zoveel maar het grootste deel is, jammer genoeg, helemaal verrot omdat ze te lang in het water hebben gelegen. Deze 2 stukken zien er nog redelijk goed uit. Ik denk dat ik ze nog kan gebruiken dus neem ik ze mee. “
Ik ben elke dag op straat, te voet of op de fiets. Ik ben er al aan gewend geraakt dat ik op mijn vaste route naar de winkel enkele junks of erg verwaarloosde mannen zie zitten of liggen. Ze stinken uit hun huid en kleren. Enkelen graaien in de vuilnisbakken op zoek naar iets eetbaars en weer anderen liggen onder wat karton te slapen op de stoep van een winkel. Meestal loop ik ze voorbij omdat ik weet dat dit nu eenmaal bij het straatbeeld hoort. Maar vandaag keek ik op een andere manier naar ze. Ik associeerde deze mannen met dat aangespoelde drijfhout uit zee. Deze mannen zijn het drijfhout uit de Surinaamse samenleving. Ze zijn aangespoeld vanuit die grote maatschappelijke zee en neergesmeten op het strand van onze maatschappij. Ze zitten te wachten. Tja waarop? Wat mij het meest boeide, was de reactie van de passerende mensen. Het grootste deel zag ze niet en liep ze gewoon voorbij. Enkelen zagen ze wel maar liepen er met een boog omheen met een trek van afkeer op hun gezicht. Sommigen staken bewust de straat over om ze niet te hoeven passeren. Een enkeling wilde snel van ze af zijn en reageerde boos op hun gebedel, door ze uit te schelden of ze met een zuur gezicht wat geld toe te stoppen. Ik hoorde nog een van deze mensen zeggen: ”A owroe man drape, kan ik nog wat geld geven, maar jij bent jong, ga werken man in plaats van te staan bedelen. Joe ne`sjen? En toen kwam plots een mevrouw de winkel binnen. Ze deed me denken aan de vrouw op ’t strand die die twee stukjes hout had opgepakt en gezegd dat zij ze nog kon gebruiken. Twee van die vies ruikende jongemannen strekten een vuile hand naar haar uit en bedelden om geld. Ze keek ze aan en zei: ” Ik geef nooit mensen zomaar geld omdat ik weet dat het ze niet vooruithelpt. Wil je werken en wat geld verdienen, kom dan maar mee, ik heb werk voor je. Het tuinwerk wordt mij te zwaar, ik kan best wat hulp gebruiken. De ene junk keek haar boos aan, keerde zich om en liep weg. Maar de andere zei: ”ja mevrouw, ik wil wel werken en wat geld verdienen, ik ga met u mee.” Waarop een voorbijganger reageerde: ”Ach vrouw, je haalt gevaar in huis, straks bedreigt of vermoordt hij je voor een paar centen. Bovendien heeft het geen zin om dit soort mensen te helpen, zodra hij het geld in handen heeft, gaat hij er drugs voor kopen.” Waarop de vrouw antwoordde: ”Wat hij met het geld gaat doen, interesseert me niet. Voor mij is belangrijker dat ik zie dat er nog iets van deze jongeman te maken is, hij kan nog gered worden en die handreiking wil ik hem graag geven. Ik dacht direct aan de woorden van die vrouw op ’t strand die had gezegd dat er nog iets van die twee stukjes hout te maken was.
Sindsdien keek ik anders naar al die verwaarloosde jongemannen op straat. Ik bemerkte dat ik ze niet alleen grondig bekeek maar ze ook telde. Ik bekeek ze goed omdat ik wilde weten of ze jong of oud waren, ziek of gezond. En ik telde ze om erachter te komen of het aantal groeide. Ze waren met z’n vijven. Daarom viel het me op een ochtend op dat die ene die elke morgen onder dat karton lag te slapen, ontbrak. Toen ik hem de volgende dag ook niet zag, vroeg ik aan een van de anderen waar hij was. De man zei dat hij was overleden en weggehaald. Het was zo’n schok dat ik geen woord kon uitbrengen. Verdoofd liep ik verder terwijl ik mompelde: “O hemel, hij was iemands kind, een medemens, wat erg dat hij op zo’n manier van de straat moest worden geschept. Deze jongens zijn op de een of andere manier in dat smerige maatschappelijke zeewater terecht gekomen en drijfhout geworden. Enkelen hebben zo lang in het water gelegen dat ze zo verrot zijn dat ze niet meer te redden zijn als ze tenslotte op het strand aanspoelen. Men bekijkt ze dan met afkeer en dichtgeknepen neus en laat ze verder wegrotten. Maar enkelen die op het maatschappelijke strand zijn aangespoeld, zijn nog niet helemaal verrot. Die kunnen op de een of andere manier nog gered worden. Wat daarvoor nodig is, is niet met een boog en afkeer op het gezicht om ze heenlopen maar ze echt willen zien en een handreiking geven. Ze geld toe stoppen en te eten en drinken geven is geen hulp. Zo maak je ze alleen maar afhankelijk. Je kunt ze beter een vak leren zodat ze zichzelf kunnen onderhouden. Beste mensen, Laten we proberen oog te hebben voor al deze stukjes aangespoeld menselijk drijfhout. Laten we proberen om ze eerder uit het water te halen voordat ze helemaal verrot zijn. Wie weet kunnen we op zo’n manier toewerken naar een schoon en mooi strand zonder te struikelen over aangespoeld menselijk drijfhout.
Life’s most persistent and urgent question is, what are you doing for others?

De vakantie is voorbij. De school gaat weer beginnen. Opvoeders, in de vorm van ouders en leraren, kunnen weer aan de slag met de kinderen. Daarom koos ik dit keer voor een artikel in de richting van het opvoeden, lesgeven kortom bezig zijn met kinderen.

“ Ik ben er klaar mee. Dat is water naar zee dragen! Ik heb het gehad met dat kind! Ik moet toch ergens een grens trekken? Ik steek geen energie meer in dat kind!”
Dit zijn de wanhoopskreten uit de mond van de leraar (of ouder) die al zoveel heeft gedaan om een kind te helpen of te begeleiden maar geen resultaat ziet.
Zijn of haar enige gedachten zijn dan om er geen energie meer in te steken, het op te geven.
Dit is slechts een kleine greep uit de gefrustreerde uitlatingen die dagelijks te horen zijn. En dan te bedenken dat niet alleen de leraar op school maar ook het thuisfront het kind hiermee overlaadt. Het kind vertaalt deze woorden als:” Je zoekt het maar uit, ik ben moegestreden en keer jou de rug toe. Je hoeft geen advies, hulp of sturing meer van mij te verwachten.”
Op het ene kind heeft deze reactie het gewenste effect namelijk hij of zij schrikt zich te pletter en gaat dan bewust werken aan een verandering in zijn gedrag of werkhouding.
De opvoeder haalt dan opgelucht adem en zal beslist deze aanpak weer op een ander kind uit proberen. Het komt echter ook wel eens voor dat dit gewenste effect bij een ander kind uitblijft. In plaats van te veranderen, glijdt dit kind steeds verder af. Dit kind gaat vaker spijbelen, vergeet alsmaar afspraken of huiswerk te noteren, levert geen of te laat werkstukken in, grijpt steeds vaker naar alcohol en weed. Kortom dit kind verzuipt voor je ogen!
Wat doe je dan als opvoeder? Laat je haar verzuipen of ga je haar zoeken als ze weer eens wegloopt, pluk je die sigaret uit haar vingers, maak je een werkschema voor haar, bel je haar op om te herinneren om op tijd te zijn? Kortom neem je haar bij de hand en stop je zoveel energie in haar als maar mogelijk is?
Na deze slopende marathon gloort er af en toe langzaam een sprankje hoop aan de horizon. Dan haal je opgelucht adem en zeg je tegen jezelf:” Gelukkig al die energie is niet voor niets geweest.”
Echter een doodenkele keer helpt ook deze slopende race niet. Zeg je dan:” Jammer maar ik heb het tenminste geprobeerd en ga je er de volgende keer weer voor of trek jij je handen ervan af en besluit je om bij een ander kind niet opnieuw een poging te wagen?
Het ene kind kan op jonge leeftijd al een heleboel eigen verantwoordelijkheid dragen en het andere kind heeft nu eenmaal meer tijd en sturing nodig. Tegen het ene kind kun je zeggen: “ Ga maar flink wat oefenen met de lesstof om je cijfers op te krikken.” Terwijl dezelfde woorden niet het gewenste resultaat hebben bij een ander kind. Dat komt omdat het ene kind inzicht heeft in de stof en er met wat oefenen wel komt, terwijl het inzicht bij een ander kind ontbreekt. Dit kind is dan beter gebaat bij individuele uitleg.
Beste mensen, ik denk dat we als opvoeders te vaak vergeten dat we te maken hebben met kinderen, behoeftige kinderen, gefrustreerde kinderen, machteloze en radeloze kinderen. De opvoeder is geneigd om te veel verantwoordelijkheid van het kind te verwachten. In de meeste gevallen kan het kind zichzelf niet helpen. Alleen de opvoeder kan weten bij welk kind hij het touw kan vieren en bij welke hij de teugels strak moet trekken. De opvoeder weet welk kind zo min mogelijk energie vraagt en welke een heleboel energie van je zal vergen.
De hamvraag is echter: “ Ben je bereid energie in dit probleem kind te stoppen en hoeveel energie wil je in het kind stoppen”
Feit is dat er geen onmogelijke kinderen worden geboren. Een onmogelijk kind wordt gemaakt, is het product van zijn of haar opvoeding.

ER BESTAAT GEEN ONMOGELIJK KIND!

Dat kind is onmogelijk!
In zijn gedrag afstotelijk
Hij is een monster, een duivel
Niemand waar hij naar luistert.

Er is al van alles geprobeerd
Dit kind is echter hardleers
Hij is van vele scholen afgeschopt
Voor zijn omgeving een ware strop

Op het kind afgeven
Is beslist niet het streven
Toch gebeurt het vaker
Voor opvoeders het gemakkelijkste wapen.

Een kind zoekt geborgenheid
Wilt zo graag zekerheid
Menig volwassene die dit niet begrijpt
Zodat het kind het ook niet krijgt

Er bestaat geen onmogelijk kind
Of welk woord men ook verzint
Wel…. kinderen met problemen
Wonden die moeten helen
Wel…. kinderen die ontspoord zijn
Kinderen met pijn

Respect niet afdwingen of eisen
Respect moet je winnen, spontaan krijgen
Geen geschreeuw en gekrijs
Dat verraadt slechts onzekerheid
Geen dingen beloven
Die je niet kunt nakomen

Zodra het kind voelt en weet
Dat je het echt met hem meent
Dat je er, indien nodig, voor hem bent
Lief kunt zijn maar ook streng
Dan zal er wederzijds respect zijn
Dan heeft hij zekerheid

Met als basis vertrouwen
Kun je verder bouwen
Met geduld en liefde als bouwstenen
Zullen de wonden beslist helen.

JOSTA VASEUR.

Tide`libi e`kor kor joe / Je`tes wan boen gesontoe
Je`mek monnie lolo, tek nomo nomo, pratie no de`
Ma brada nanga sisa tan memre`
Tide`na tide`tamara moes kon ete`
Refrein: memre a dei ‘f tamara(3x) tan memre a dei ‘f tamara
Tide`je`wakka psa din mofina wan
Je`tap jesie gi din notoe barie
Joe no wan jip dree din watra ai
Joe kowroe atie ne`fier sarie
Je`jere soso joe egie dron
Ma brada anga sisa tan memre
Tide`na tide`tamara e`friktie ing foetoe kon.
Refrein: memre a dei ‘f tamara(3x) tan memre a dei ‘f tamara
Tide`joe tap mi son, foe opo joe srevie
Ma tan memre dat wan odo takie:”te`joe mek dede kisie gi trawan, joe egie skin sa fin didon presie. Sa joe sai, joe sa mai”
Tamara joe srevie kan soengoe ini joe egie watra ai
Refrein: memre a dei ‘f tamara(3x) tan memre a dei ‘f tamara

Mijn vader…
Heeft zijn best gedaan
Soms met slaan
Om mij te adviseren
Ik wilde niet accepteren
Ik ben mijn eigen weg gegaan

Mijn moeder….
Gaf mij in liefde
Haar allerbeste adviezen
Ik wilde echter zelf kiezen
Ben daarom mijn eigen weg gegaan

De weg….
Die door hen
Zo liefdevol werd uitgestippeld
Vond ik beknellend, verstikkend

Ik wilde zo graag
Ondanks alle goedbedoelde adviezen
Mijn eigen weg opgaan
Ik verstond slechts de taal
Die ik wilde verstaan

Op de levensweg
Die ik heb te gaan
Heb ik met vallen en opstaan
Mijn eigen keuzes gemaakt
Slechts zo schijnt in het leven
Ervaring te worden opgedaan

Vader en moeder laat mij vrij
houd echter wel een oogje in het zeil
Op afstand maar ook dichtbij
Wees, indien nodig, mijn vangzeil
Plaveit mijn levenspad
Die ik ondanks
Uw goedbedoelde adviezen
zelf zal blijven gaan

Zo heeft u toch ook
ervaring opgedaan?

Josta Vaseur

Mijn hart staat stil
bij elk weerloos kind
dat is mishandeld en verkracht
Mijn hart huilt….
om deze mensonterende daad
Mijn hart haat…..
en roept om wraak
Woorden als dodelijke kogels
rollen geluidloos uit mijn mond
“Verkrachter, ellendeling, knoop hem op”
In gedachten….
draait de loop van mijn pistool
langzaam richting dader
Ik hoef slechts de trekker over te halen
om de schuldige neer te maaien.
Echter…. Plots begint het te dagen
Geen straf kan dit leed verjagen
Moord verzacht niet
Dit immense verdriet
We zullen ermee moeten leven
Misschien…op de duur vergeven
Maar….nooit meer vergeten!

Josta Vaseur.

NOOIT MEER VERGETEN

Een kind….
met nog een heel leven voor zich
is wreed weggegrist
uit de armen van een liefdevol gezin.
Op menig gezicht
verdriet en verbijstering.
Waarom….een weerloos kind?
Woede en haat
staan in de harten gebrand.
Woorden…als dodelijke kogels
worden willekeurig afgeschoten.
“Verkrachter…moordenaar
Geef hem de strop!”
klinkt het als uit een mond.
Afschuw en haat
staat op de gezichten te lezen
Voor de man
die zich aan een kind heeft vergrepen
De lopen….
van vele pistolen
draaien langzaam zijn kant op.
Men hoeft slechts de trekker over te halen
om de schuldige neer te maaien.
Echter plots…begint het te dagen
“Geen straf kan dit leed verjagen
Moord…verzacht niet
dit immense verdriet.
We zullen ermee moeten leven
Misschien op de duur vergeven
Maar….. nooit meer vergeten!

Josta Vaseur

Foe Sai de`?

Wan takroe boskopoe
Sekie heri grontapoe
Atie bron e`tjokro wi nekie
Watra ai e`soengoe wi
We`djeme
Bigi masra….foe sai de`?

Wan bigi man
Wakka, switie ing ai
Fasie….tesie
Wan jongoe pikin
A barie foe jepie
No wan sma bin jere`
Masra Gado taigie mi….foe sai de`?

Wan takroe man
Broko na skin
Foe wan oema pikin
Hatie ing….tek ing libie
Kon sensie fon fon no bin de`
Bigi Masra ….foe sai de`?

Tranga no e`tyari kaw go na pen
Ma o langa wi sa swari
ongoloku na tapu mankeri
O meni notu bari sa mus fu jere
Bifo wi alla sa opo, bari
A sari….a sari
Te so fara no wan enkri yuru moro
na masra dandi oloisi!

Josta Vaseur

FORGET? NO WAY!

The world is shocked.
A young child
who was enjoying life
Is gone!
A grown up man
raped her bad.
and finally…. took her life
The world cries….
“Why….why….why
A defenceless child?”
Anger and hate
are willing to stay.
Revenge……
is what the crowd want
Death…….
is what they are longing for
All guns…..
are pointed raper’s way.
The job can be done
in seconds away
Suddenly…a flash
of a soundless whisper
Cleared their head.
All fingers…
froze at the triggers
“No murder can relieve this hurt.
No punishment
can bring back the poor little girl.
We had to face this grief.
Maybe someday…..
we can release
this terrible pain.
But forget?…..NO WAY!

Josta Vaseur

Vrouw….
In welke huidskleur je ook verpakt gaat
Je bent een lange weg gegaan
Door de eeuwen heen werd je beschouwd
als een rots in de branding
je wordt terecht gezien
als de spiegel van de geschiedenis
een terugblik openbaart
een pad vol obstakels
maar….met geweldige resultaten.

Je moest op alle fronten
Je aan een juk ontworstelen
De vooroordelen
Tegen je sekse ontzenuwen
Je moest proberen
Relatie, carrière en moederschap
Succesvol te combineren
Een lange strijd
Die je krachten sloopte
Een dappere daad
Die respect en kritiek oogstte

Er zat geen luwtemoment
In je bedrijvige, doelgerichte leven
Het was een en al geren
Keuzes maken en geregel
Opboksen tegen weerstanden
Je kampte …met schuldgevoelens en stress
Vocht tegen vermoeidheid
En een innerlijke verscheurdheid
Je smaakte….zo nu en dan
Een triomferend moment
Of wat zuur verdiend succes.

Vrouw…je hebt lang strijd geleverd
Je hebt echter jezelf bewezen
Beetje bij beetje…..won je steeds meer veld
Nu kies jezelf
Studies en banen
Een leven met of zonder partner
Wel of geen kind
Je bepaalt zelfs het geboorte tijdstip

Vrouw…. Je bezit een oerkracht
Vandaar dat je mentaal je mannetje staat
Je wilt niet de mindere zijn
Kiest voor de breedte van ’t leven
En niet voor eenzijdigheid
Je hebt met vallen en opstaan
De eindstreep gehaald
Draag daarom met fier opgeheven hoofd
De eervol verdiende kroon.!

JOSTA VASEUR